Hoi,

De afgelopen week was een interessante. De eerste twee dagen waren heel normaal en op woensdag hadden we mentor gesprek. De hele school was een dag vrij en je hoefde alleen op te dagen voor jouw 20 minuten gesprek met je (gast)ouder en je mentor. Dit gesprek was heel positief. De mentor had niks op te merken. Hij zei dat de docenten mij een goede leerling vonden en dat ze allemaal positief over mij waren en er was niet veel aan te merken op mijn cijfers want ik heb er nog al weinig.

Donderdag was ook gewoon een normale schooldag. Vrijdag hadden we een heel interessant programma op school. Het programma heet love me not en gaat over hoe je een gezonde relatie kan hebben. Op zich best een belangrijk onderwerp en ook best wel interessant. Er waren zelfs twee politie agenten per klas aanwezig. Het enige probleem is dat van mijn mentor groep (ca. 15-20 mensen) er vier kwamen opdagen. Ik, de uitwisselingsstudenten uit Italië en Duitsland en 1 Nieuw-Zeelands meisje. Later (ca. 2 uur later) kwamen er nog twee mensen van onze groep binnen dus waren we met 6, officieel gezien. Nu waren wij in het begin maar met 4 dus uiteindelijk kwamen er nog 3 andere groepen bij die lage getallen hadden waardoor we uiteindelijk met zijn 20en waren (inclusief ca 5-6 laatkomers). Dit vond ik best wel verassend omdat het officieel gezien wel een normale schooldag was.

Dit programma was best wel heel interessant en ik denk ook echt dat het belangrijk is om met jongeren van deze leeftijden te bespreken aangezien er veel sprake is van mishandeling en misbruik in relaties en volgens de politie agenten die dit programma begeleiden gaan ze gemiddeld naar 15 tot 20 huizen per dag waar spraken is van een vorm van misbruik. Ik stond echt versteld van dit.

Ik moet zeggen dat sommige delen van het programma interessanter en prettiger waren om over te praten dan anderen. Even om duidelijk te zijn: misbruik is geen prettig onderwerp maar ik bedoel het in vergelijking met een aantal relatief expliciete voorbeelden van wat kan worden gezien als verkrachting en waar wij moesten kijken of de persoon in dit voorbeeld toestemming had gegeven of niet (wanneer niet dan is het verkrachting). Als ik heel eerlijk ben had dit gedeelte van mij niet gehoeven. Ik snap hoe het zit met toestemming en zo en voor mij hadden die voorbeelden echt niet gehoeven. Echt niet. Zoals ik al zei was het best een heel interessante dag, alleen sommige dingen vond ik wat minder.

Dit weekend was best wel rustig. Ik heb niet heel veel bijzonders gedaan. Ik heb op zaterdag een Hollandse appeltaart gebakken voor youth group op zondag avond. Ik moet zeggen dat ook al was mijn appeltaart heerlijk, hij was niet zo goed als de appeltaarten van opa den Hartogh. Ik ben nog niet op dat level van appeltaartbakken, maar ik doe mijn best.

Op zondag ochtend ben ik naar de kerk gegaan. Het was een goede dienst en ik heb weer met een aantal verschillende mensen gepraat. 1 koppel waar ik mee praatte heeft zo’n schattige baby (ca. 11 maanden)! Ik was trouwens op de fiets naar de kerk gegaan dus dat vond ik wel heel prettig. Ik heb op dit moment de conditie van een schildpad (na maar 2 á 3 maanden of niet echt fietsen!!!!!), maar ik ga daar wat aan proberen te doen, voornamelijk door meer te fietsen (dat is in ieder geval mijn plan). Ik was door de fiets wel te vroeg aangezien ik niet had nagedacht over dat het mij minder lang zal duren door te fietsen dan met lopen dus ik was ongeveer 20 minuten te vroeg.

’s Middags was rustig. Heb veel zitten lezen aangezien ik boeken van de bibliotheek heb gehaald omdat het vakantie is. Ik ben rond haf zes richting het huis van onze youth groep leider gegaan , met mijn appeltaart, aangezien we een barbecue hadden (ter ere van het einde van periode 2). De appeltaart is helemaal op gegaan dus dat vond ik wel heel leuk (bovenste randje was een beetje verbrand dus ik moest dat eraf schrapen met een mes (daarna was hij bijna helemaal perfect ?) We hebben de hele avond spelletjes gedaan en dat was echt heel gezellig. Het ene spel had ik gewonnen en het andere spel ben ik volgens mij faliekant laatste geworden.

De afgelopen drie dagen heb ik gevuld met 1.een beetje uitslapen (ca. 9.30 op zijn laatst, misschien 10.00) en 2. Mezelf af te leiden van ‘onderstaande gevoelens en emoties’. Nummer 2 gaat de ene keer makkelijker dan de andere.

Heimwee

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het de afgelopen dagen een moeilijk heb gehad. Ik had, na een periode van weinig heimwee, een overweldigend lading emoties van het missen van thuis. Ik weet niet precies waar het vandaan kwam, want het was relatief onverwacht en best heftig. Ik heb een deel van maandag en dinsdag (en een beetje woensdag) zitten huilen. Soms is het gewoon heel moeilijk. Wat ik wel probeerde is om elke dag iets te doen. Het hoeft niets groots te zijn, maar gewoon een rondje lopen is al genoeg. Gewoon om je eruit te halen en beweging te krijgen wat kan helpen. Dit heb ik maandag en vandaag (woensdag) gedaan. Ik zorgde dat ik het liefst minstens een uur buiten was, maakt niet uit of ik aan het lopen was of ergens op een boomstronk zat naar het uitzicht te kijken. Op dinsdag ben ik naar het centrum gegaan want ik had wat kleine dingen nodig en daarnaast wilde ik graag een vest en een dunnere trui. Ik had namelijk een hele dikke trui meegenomen naar nieuw zeeland en daarnaast een col trui (die draag ik nu niet echt aangezien het richting de zomer gaat dus het wordt warmer en een coltrui is daar te winters voor). Dit was best wel een goede afleiding. Gedurende de schoolweken, school is een goede afleiding en het houdt je gefocust, maar nu in de vakantie moet je dingen zelf plannen en soms is dat wat lastiger.

Ik schrijf dit laat in de avond op woensdag (en heel vroeg in de ochtend op donderdag aangezien ik een film aan het kijken was, het is nu 00.27 hier) en het gaat nu een stukje beter en ik merk dat ik het wat meer kan loslaten. Ik schrijf wel hoe het gaat de komende dagen in mijn volgende blog post.

Een laatste dingetje dat ik graag wil delen is iets wat mama naar mij schreef tijdens een whatsapp gesprek wanneer ik het even moeilijk had. (het is in het Engels omdat mama nog aan het uitzoeken is hoe een Samsung werkt.) ze zei: “sometimes life is not easy. It takes action to change things, but it does not always feel safe.” (vertaling: het leven is niet makkelijk. Actie is vereist om dingen te veranderen, maar het voelt niet altijd veilig). Ze zei dit vanmorgen en het is iets waarin ik denk dat ze gelijk heeft, ook vind ik het soms lastig om actie te ondernemen, dit is een soort steuntje in de rug voor mij.

Liefs,

Heleen